Αναζητώντας το «LA NONNA », οι πρώτες επιλογές είναι ιταλικά εστιατόρια, επιβεβαιώνοντας
έτσι τον κωμικοΤΡΑΓΙΚΟ χαρατήρα της παράστασης στο θέατρο Ακάδημος.
Μια λαίμαργη αιωνόβια γιαγιά καταβροχθίζει τα πάντα και
γίνεται η αιτία ή καλύτερα η αφορμή για την οικονομική, ηθική και τελικά
ολοκληρωτική καταστροφή της οικογένειας.
Ο Αργεντίνος συγγραφέας Ρομπέρτο Κόσα σε «συνεργασία» με το
σκηνοθέτη Δημήτρη Πιατά στήσανε μια παράσταση με σαφείς αναφορές στην ελληνική
πραγματικότητα, πολιτική, κοινωνική, οικονομική.
Μια μέση οικογένεια που δυσκολεύεται μεν, καταφέρνει όμως να
τα βγάζει πέρα, καλύπτοντας ακόμη και τις υπερβολικές διατροφικές ανάγκες της ΝΟΝΝΑΣ.
H οικογένεια, όπως μια μικρή κοινωνία, απαρτίζεται από άτομα
διαφόρων ηλικιών, με τη μικρότερη να είναι η δισέγγονη της ΝΟΝΝΑΣ, διαφορετικών
χαρακτήρων από τον εργατικό, καλό οικογενειάρχη εγγονό (Πάνος Σκουρολιάκος) έως τον
φυγόπονο, «βολεμένο» αδελφό του(Κλέων Γρηγοριάδης), που ζει παρασιτικά εις βάρος της οικογένειας.
Η οικονομική κρίση όμως μεγαλώνει, αναγκάζοντας όλους να
κάνουν υπέρμετρες προσπάθειες για την εξασφάλιση των απαραίτητων για το σπίτι
και για τη ΝΟΝΝΑ. Όλους εκτός από το φυγόπονο αλλά επινοητικό εγγονό, ο οποίος
σκαρφίζεται τις πιο απίθανες «λύσεις» προκειμένου να αποφύγει να εργαστεί. Λύσεις που έχουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Παρατηρούμε την αλλοτρίωση των χαρακτήρων, καλοκάγαθοι
άνθρωποι μετατρέπονται σιγά σιγά σε τέρατα, ικανά για όλα. Η απελπισία, τους
οδηγεί σε ακραίες επιλογές. Έρχεται η
απόλυτη καταστροφή, ξεκινώντας από τους πιο αθώους για να επιβιώσει τελικά η
ΝΟΝΝΑ.
Το μπαντονεόν κατά τη διάρκεια της παράστασης, μας ταξιδεύει
στην τόσο γνωριμη Αργεντινή.
Πολύ όμορφα σκηνικά,
τα οποία αποσπώνται και απομακρύνονται, ακολουθώντας τους ρυθμούς της
παράστασης.
Προσωπικά, ξεχώρισα τον Πάνο Σλουρολιάκο, τη Λουκία
Πιστιολα για τις ερμηνείες τους και
φυσικά το Δημήτρη Πιατά τόσο για την ερμηνεία όσο και για τη σκηνοθεσία.
