Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Η απαγορευμένη πόλη του Jiang Guofang

Thursday, April 07, 2011-Sunday, June 19, 2011


Και... μέχρι να επισκεφθώ το Πεκίνο, σκέφτηκα να πάω μια βόλτα στο Ίδρυμα Β. Μ. Θεοχαράκη (Διάρκεια έκθεσης : 07/04 έως 19/06/11).

Εκεί εκτίθενται πίνακες του Jiang Guofang από την Απαγορευμένη Πόλη. Εικοσιεπτά πίνακες -μεγάλων διαστάσεων- μας αποκαλύπτουν το μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο σύμπλεγμα αρχαίων κτιρίων της Κίνας, στο οποίο η είσοδος ήταν απαγορευμένη για τους απλούς πολίτες για περίπου 600 χρόνια. Ήταν ο αυτοκρατορικός χώρος για 24 αυτοκράτορες από τις πρώιμες μέρες της δυναστείας των Ming, τον 15ο  αιώνα έως την πτώση της δυναστείας των Oing, το 1911.

Ζωντανά χρώματα, αριστοκρατικά πρόσωπα, κυρίως γυναικεία και νεανικά, παλακίδες, μυστηριώδεις φιγούρες, μεταξωτά πολύχρωμα υφάσματα ... δίνουν την αίσθηση πλούτου και μυστηρίου εντός των τειχών της απαγορευμένης, για τους κοινούς θνητούς, πόλης.

Εστιάζοντας στα πρόσωπα, βλέπουμε όμορφες εικόνες που αποδίδουν την πολυτελή, ήρεμη και ευτυχισμένη πλευρά της ζωής εντός των τειχών. Η άλλη πλευρά δεν αποτελεί θέμα της συγκεκριμένης έκθεσης. Ούτε φυσικά η ζωή εκτός των τειχών.

Οι σύγχρονοι και πολύ ζωντανοί πίνακες του Jiang Guofang, με ταξίδεψαν... ΄

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έκθεση, πατήστε ΕΔΩ,
Information about the exhibition HERE

Για την απαγορευμένη πόλη σήμερα :  ΕΔΩ



Τρίτη 3 Μαΐου 2011

ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ 18 ΜΑΪΟΥ

Μουσείο και Μνήμη

 
International Museum Day (IMD)
Museum and Memory
18 May 2011



Για την Τετάρτη 18 Μαΐου, η είσοδος είναι δωρεάν σε όλα τα μουσεία.

Και ενώ από το παραπάνω link (ΙMD) μπορούμε να ενημερωθούμε για τις εκδηλώσεις στον κόσμο με την αφορμή της διεθνούς ημέρας μουσείων, το πρόγραμμα των εκδηλώσεων στην Ελλάδα το βρίσκουμε από το ελληνικό τμήμα του ICOM (Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων) : http://www.istomediahost.gr/icom/pdf/dim2011.pdf



Pina Bausch του Wim Wenders

"tanzt... tanzt                                   dance... dance
sonst sind wir verloren"       otherwise we are lost
                                  Pina Bausch


Μετά τη "Μικρού Μήκους" εισαγωγή των Αθανασίας Κανελλοπούλου και Γιάννη Καρούνη στο χορό της Pina Bausch, ξεκινάει η παράσταση.
(Κινηματογράφος Δαναός)

Με τη μορφή 3D, που επέλεξε ο Wim Wenders, φίλος της πρωτοπόρου χορογράφου,  δεν είδαμε μια απλή ταινία αλλά μια παράσταση.

Μέσα από τις αφηγήσεις χορευτών του χοροθεάτρου του Βούπερταλ, διαφορετικών γενεών και εθνικοτήτων, παρακολουθούμε ένα αφιέρωμα στο έργο της Πίνα Μπαόυς.
Μιλούν με αφοσίωση, με σεβασμό, με λατρεία. Αφιερώνουν σε εκείνη και σε εμάς σύγχρονα αποσπάσματα από το έργο της. Τη γνωρίζουμε μέσα από αυτό.

Πολύ όμορφες εικόνες από την πόλη του Βούπερταλ. Εσωτερικές και εξωτερικές.

Απλά υλικά στη σκηνή, φυσικά όπως νερό, χώμα... απλά υλικά στα σώματα.

Κάποιες σκηνές συγκινητικές, κάποιες χιουμοριστικές, άλλες μας προβληματίζουν, άλλες μας χαλαρώνουν... όλες όμως λιτές και απέριττες, ώστε να αναδείξουν την τέχνη του χορού και το πρωτοποριακό έργο της Πίνα Μπάους.

Εξαιρετική μουσική.

O σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς μιλάει για τη νέα του ταινία
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΧΟΡΟΥ 29 Απριλίου

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Άνδρος)

Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας - Ένας συγχρονισμένος αιώνιος


Κυριακή 3 Ιουλίου έως Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή ετοιμάζει για το καλοκαίρι του 2011 έκθεση-αφιέρωμα στον διαπρεπή Έλληνα ζωγράφο Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα.

Το αφιέρωμα θα είναι ένας φόρος τιμής στον καλλιτέχνη, ο οποίος όχι μόνο με τον χρωστήρα του αλλά και με την οξυδερκή γραφίδα του συνέβαλε τα μέγιστα στη διάπλαση της σύγχρονης πολιτιστικής μας παράδοσης.

Μέσα από 100 περίπου εκθέματα -71 ζωγραφικά έργα, 21 σχέδια και 12 γλυπτά από μουσεία και ιδιωτικές συλλογές- εξαιρετικού ενδιαφέροντος, καθώς τα περισσότερα σπάνια έχουν παρουσιαστεί στο ελληνικό κοινό κατά το παρελθόν, οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν φέτος την ευκαιρία (από τις 3/7 έως και τις 25/9/2011) να θαυμάσουν μια λιγότερο γνωστή, αλλά εξόχως ενδιαφέρουσα πτυχή του σημαντικού του έργου.

Με αφετηρία τον αναλυτικό κυβισμό του Picasso και του Braque, αλλά και επιρροές που δέχθηκε από τις χρωματικές αναζητήσεις των φωβιστών, -όπως ο Matisse- και τον ρυθμό των ορφιστών, ο Γκίκας δημιούργησε ένα δικό του εικαστικό σύμπαν, μια γραφή άρρηκτα συνδεδεμένη με το ελληνικό φως και το ελληνικό τοπίο, ιδιαίτερα την Ύδρα, τον τόπο που περισσότερο αγάπησε.

Από τους κυριότερους εκπροσώπους της γενιάς του ’30, αυτός ο «συγχρονισμένος αιώνιος» (όπως χαρακτηρίστηκε από τον προσωπικό του φίλο Οδυσσέα Ελύτη) λειτούργησε ως σύνδεσμος ανάμεσα στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία και τον ελληνικό μοντερνισμό και έχει δικαιωματικά κερδίσει μια σημαντική θέση στην ιστορία της ελληνικής τέχνης.
http://www.moca-andros.gr/Default.aspx?tabid=329&smid=869&ArticleID=27&reftab=59&t=Ν.-Χατζηκυριάκος-Γκίκας----Ένας-συγχρονισμένος-αιώνιος&language=el-GR

Επίσης :

Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα

Η Πινακοθήκη Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα αποτελεί δωρεά του μεγάλου έλληνα ζωγράφου στο Μουσείο Μπενάκη, ως παράρτημα του οποίου λειτουργεί από το 1991. Η μόνιμη έκθεση, που οργανώθηκε από τον ίδιο τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα – τον εξοχότερο εκπρόσωπο του ελληνικού μοντερνισμού – στεγάζεται σε χώρο της ιδιόκτητης πολυκατοικίας στην οδό Κριεζώτου 3 στην Αθήνα, όπου έζησε επί 40 χρόνια ο καλλιτέχνης.

Στο χώρο αυτό παρουσιάζονται έργα από όλους τους τομείς της δραστηριότητάς του. Οι ελαιογραφίες – από τις παλαιότερες του 1930 μέχρι τις τελευταίες του 1990 – αποτελούν το κύριο υλικό και πλαισιώνονται από ακουαρέλες, σχέδια, μακέτες σκηνικών και κοστουμιών, ταπισερί, χειρόγραφα και σύνεργα της δουλειάς του. Στην Πινακοθήκη επίσης μπορεί κανείς να δει το σύνολο των γλυπτών και των αναγλύφων του καλλιτέχνη, δημιουργίες του των ετών 1940-1970, εμπνευσμένες από την ελληνική μυθολογία.

Σημαντικό τμήμα της Πινακοθήκης αποτελεί το φωτογραφικό αρχείο του Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα, το οποίο συγκεντρώνει ένα πλούσιο ταξινομημένο υλικό ασπρόμαυρων και έγχρωμων φωτογραφιών και αρνητικών, καθώς και διαφανειών, το οποίο παρέχει πολύτιμα στοιχεία για τη ζωή και το έργο του.

Η βιβλιοθήκη του με σπάνιες εικονογραφημένες εκδόσεις, παλαιά έπιπλα από το προγονικό του σπίτι στην Ύδρα, καθώς και δημιουργίες άλλων πολιτισμών, συμπληρώνουν την εικόνα της τέχνης και της προσωπικότητάς του. Ξεχωριστό ενδιαφέρον για την αισθητική του παρουσιάζει η διευθέτηση της κατοικίας και του εργαστηρίου του, η οποία διατηρείται όπως ακριβώς ήταν επί των ημερών του.

http://www.benaki.gr/index.asp?lang=gr&id=4020602

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΧΟΡΟΥ 29 Απριλίου


«Δεν μ’ ενδιαφέρει πώς κινούνται οι άνθρωποι, αλλά αυτό που τους (συν) κινεί»
Pina Bausch


Το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων - με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, την συνεργασία του Δήμου Αθηναίων, του Ελληνικού Τμήματος του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού CID UNESCO και το Νέο Μουσείο Ακρόπολης, το πρόγραμμα ATHENS EVERY WEEK και τη συμμετοχή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής - γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Χορού.

Στις 29 Απριλίου, ο χορός βγαίνει στο δημόσιο χώρο!
Ξεκινώντας από το Σύνταγμα, το μεσημέρι της Παρασκευής, μέλη του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων και πολλές ακόμη ανεξάρτητες παρουσίες μας προσκαλούν σε ένα χορευτικό ... περίπατο.
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων και των συντελεστών υπάρχει αναλυτικά σε πολλά site και σε αυτό:
http://www.choreographers.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=112&Itemid=37&lang=el

Επίσης :

Live Performance στο ΔΑΝΑΟ

Η Αθανασία Κανελλοπούλου και ο Γιάννης Καρούνης καλωσορίζουν την ταινία του Wim Wenders για την Pina Bausch με μια Live Performance, αποκλειστικά στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟ.

Επιχειρούν, μέσα από την κίνηση των σωμάτων τους και τον τρισδιάστατο κόσμο του θεάτρου, σε ένα πέρασμα που οδηγεί στην μεγάλη οθόνη, να ορίσουν και να ακροβατήσουν στην γραμμή ισορροπίας, της μυθοπλασίας, και αυτό που κάθε άνθρωπος ονομάζει πραγματικότητα. Η Αθανασία Κανελλοπούλου έχει συνεργαστεί με το χοροθέατρο του Wuppertal της Pina Bausch από το 2002 έως το 2008 σαν Guest χορεύτρια.

Χορεύουν οι Αθανασία Κανελλοπούλου και Γιάννης Καρούνης,

Στις 29-30 Απριλίου και 1 Μαΐου, στις 20:30 και 22:45,

Πριν από την προβολή της ταινίας Pina, χωρίς επιπλέον επιβάρυνση στη τιμή του εισιτήριου,
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Ηλίας Βαφειάδης,

Μια συνεργασία του κιν/φου ΔΑΝΑΟΣ και του www.dancetheater.gr.
............................

Εννοείται πως θα είμαι εκεί όπως και σε αυτό :

Goethe-Institut Athen

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα χορού (29 Απριλίου) το Goethe-Institut Athen παρουσιάζει την Τρίτη 3 Μαϊου 2011, τρεις ταινίες από και με την Pina Bausch.

"Αναζητώντας το χορό" – Το διαφορετικό Θέατρο της Pina Bausch (1993, 29´)
Ντοκιμαντέρ της Patricia Corboud

Ένα πορτρέτο της Pina Bausch και του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ, με σχόλια της Pina Bausch, αποσπάσματα από τις χορογραφίες της και αναλύσεις του κριτικού χορού Jochen Schmidt. Το 1973 ανέλαβε η Pina Bausch τη διεύθυνση του Μπαλέτου του Βούπερταλ, αναδεικνύοντάς το στη συνέχεια σ’ ένα από τα κορυφαία του κόσμου.
Το ντοκιμαντέρ συνοψίζει τα 20 πρώτα χρόνια της πορείας της, φέρνοντας την ίδια μπροστά στην κάμερα και δείχνοντας αποσπάσματα από τα έργα: Arien, Kontakthof, Ιεροτελεστία της Άνοιξης, Κυανοπώγων, Το παράπονο της αυτοκράτειρας κ.ά.
(σε αγγλική γλώσσα)

"Café Müller" (1987, 50´)
Σκηνοθεσία: Pina Bausch

Κινηματογραφημένη παράσταση του Χοροθεάτρου του Wuppertal σε ψηφιακά αποκαταστημένη κόπια. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο Wuppertaler Tanztheater το 1978. Οι άριες από τα έργα του Henry Purcell «The Fairy Queen» και «Διδώ και Αινείας» συνοδεύονται από αγγλικούς υπότιτλους.
Ίσως να είναι η πιο προσωπική δουλειά της Pina Bausch. Ίσως σε κανένα άλλο έργο της να μην έχει εκφράσει με τόση θλίψη το θέμα που αποτελεί τον πυρήνα των χορογραφιών της: Την αναζήτηση ασφάλειας κι αγάπης.
Όμως, στην ασταμάτητη κι επίμονη αυτή αναζήτηση δεν κρύβεται μόνον η θλίψη, αλλά και η δύναμη και η θέληση του ανθρώπου να μην παραιτηθεί, να μην αφήσει την απελπισία να τον βγάλει από το δρόμο της αναζήτησης.
Οι άριες που διαλέγει η Pina Bausch προσδίδουν στο έργο μελαγχολική και ονειροφαντασιακή ατμόσφαιρα, καθώς εκφράζουν τον πόνο του χωρισμού, το πένθος και την απόγνωση.
Οι ερμηνευτές: Malou Airaudo, Pina Bausch, Jan Ninarik, Dominique Marcy, Mezareth Panadero, Jean Laurent Sasportes.

"Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης" (1978, 36´)
Σκηνοθεσία: Pina Bausch, Pit Weyrich
Μουσική: Igor Strawinsky

Με το Χοροθέατρο του Βούπερταλ (Tanztheater Wuppertal)
Η «Ιεροτελεστία της Άνοιξης» του Igor Strawinsky συγκαταλέγεται σ’ εκείνα τα μουσικά έργα που μεταφέρονται χορογραφικά πολύ συχνά στη σκηνή. Η χορογραφία της Pina Bausch θεωρείται ως η πιο ριζοσπαστική και πιο συγκινητική που έχει γίνει ποτέ. Και στην «Ιεροτελεστία της Άνοιξης» πραγματεύεται η Pina Bausch το βασικό της θέμα: Τη φαινομενικά ανυπέρβλητη αποξένωση μεταξύ των δυο φύλων. Ακολουθώντας το βαθύ πιστεύω της χορογράφου - ότι χορός σημαίνει να φτάνεις στα όρια, είτε από χαρά είτε από πόνο, έτσι να που να γεννιέται κάτι νέο – οι χορευτές ερμηνεύουν το έργο σαν να χόρευαν για την ίδια τους τη ζωή.

Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης» παρουσιάζεται συνήθως μαζί με το Café Müller.

Είσοδος ελεύθερη, έναρξη 20.30

Goethe-Institut Athen: Ομήρου 14-16, τηλ. +30 210 3661000, info@athen.goethe.org

http://entertainment.in.gr/html/ent/887/ent.104887.asp


ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ ή τώρα πια DOGTOOTH


Μία αλληγορική ταινία που αισθάνθηκα να μου κλείνει το μάτι.



Νέοι άνθρωποι εγκλωβισμένοι.
Γονείς που αναθρέφουν τα παιδιά τους σε ένα τεχνητό κόσμο, "προστατευμένο" αλλά τελικά και τόσο επικίνδυνο. Υποκρισία. Πλάθουν τέλεια σώματα και άρρωστες ψυχές.

Παρακολουθώ ένα πείραμα. Πόσο επιτυχημένο μπορεί να είναι?

Πριν εισέλθει οτιδήποτε στο σπίτι, έχει πριν φιλτραριστεί, έχει ελεγχθεί. Είτε πρόκειται για τη Χριστίνα, τη μοναδική εξωτερική ανθρώπινη παρουσία είτε για απλό καταναλωτικό προϊόν.

Ο ψηλός φράκτης, η γάτα σαν επικίνδυνο σαρκοφάγο ζώο, το τηλέφωνο σαν αλατιέρα, τα ζόμπι σαν μικρά κίτρινα λουλούδια, τα αεροπλάνα σαν παιχνίδια, οι κυνόδοντες... συνιστούν ένα τεχνητό κόσμο.
Ένας τεχνητός κόσμος εσωτερικής κατανάλωσης. Με αποκορύφωση, όταν μετά την "εξαφάνιση" της Χριστίνας, ο γιος καλείται να επιλέξει ως παρτενέρ στο σεξ μία από τις δύο αδελφές του. Και το κάνει.

Όλα ξεκινούν και τελειώνουν μέσα σε αυτό το σπίτι. Σε όλους τους τομείς, άρα και στον ερωτικό. Οι κανόνες επιβάλλονται μόνο από τους γονείς. Δεν υπάρχουν όρια, ηθική, συνείδηση ή μήπως τελικά υπάρχουν?
Ο εκφοβισμός ή ο εκβιασμός είναι ικανά να σταματήσουν τον άνθρωπο? Ειδικά το νέο άνθρωπο?
Είναι δυνατόν, η νεανική ορμή, η περιέργεια, η έμφυτη ανθρώπινη αναζήτηση να ελεγχθούν, να "καλουπωθούν"?  ΟΧΙ.

Απαντώντας λοιπόν στο αρχικό ερώτημα, το πείραμα του "κλειστού" σπιτιού, της κλειστής κοινωνίας απέτυχε. Το προστατευμένο σπίτι, ο "παράδεισος" απέτυχε να συν-κρατήσει τα μέλη του. Η "απόδραση" αν και επώδυνη, είναι εφικτή.

Το πείραμα όμως του Λάνθιμου πέτυχε. Κατάφερε να με κερδίσει και να με προβληματίσει ως θεατή. Η επιλογή των συντελεστών και της ομιλίας-απαγγελλίας μου φάνηκαν ιδανικά.

http://www.dogtooth.gr/

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Επτά θανάσιμα αμαρτήματα Αγγελική Στελλάτου-Σταύρος Γασπαράτος

Κι έτσι «ξεκίνησαν» όλα…

Ο Αδάμ και η Εύα στον παράδεισο, να αποτινάσσουν την ασφάλεια και να βγαίνουν στον κόσμο…

Άνθρωποι μαζί και μόνοι.

Ζουν… επιβιώνουν… δουλεύουν… διασκεδάζουν… παθιάζονται… απογοητεύονται… καταστρέφονται… αναγεννιούνται μέσα στον κόσμο και ο καθένας μόνος του.

ΕΠΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

Στην πρώτη ανάγνωση κατακριτέα και όμως… τελικά με την κατάλληλη "κάλυψη" κοινωνικά αποδεκτά και… κάποια ίσως ζηλευτά.

Τα video συμπληρώνουν τα σκηνικά ή και πρωταγωνιστούν κάποιες φορές.
Οι εύπλαστοι κύβοι ανανεώνουν συχνά τη σκηνή και το ενδιαφέρον μας, ενώ η ασυνήθιστα περίοπτη θέση της ορχήστρας ενισχύει την ούτως ή άλλως ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα.
Αυτό που μου αρέσει στο σύγχρονο χορό, σε όσες δηλαδή παραστάσεις έχω παρακολουθήσει είναι το αίσθημα της ελευθερίας που αποπνέουν…

Ελευθερία στην ερμηνεία της παράστασης…

Έτσι και στη συγκεκριμένη… σε πρώτο επίπεδο, εύκολα απολαμβάνεις την κίνηση και την εκφραστικότητα των χορευτών. Αν πάλι θέλεις, μπορείς να μπεις πιο βαθιά στο θέμα και να προσπαθήσεις να το ερμηνεύσεις…που είναι και πιο προκλητικό… να μπεις στη διαδικασία να ανακαλύψεις τα αμαρτήματα, τα συναισθήματα … ελεύθερα όμως πάντα…

Μιλώντας από τη μεριά του θεατή, μου αρέσει πολύ η συζήτηση μεταξύ φίλων μετά την παράσταση, όπου ο καθένας καταθέτει την ερμηνεία του…

Άλλωστε δεν υπάρχει μία μόνο «λύση», υπάρχουν πολλές, αυτό είναι και το γοητευτικό…


Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Αγγελική Στελλάτου
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Σκηνικά: Χριστόφορος Μπρέλλης
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Βίντεο: antidot.gr, Κώστας Γκίκας
Κοστούμια: Δέσποινα Μακαρούνη
Βοηθός Χορογράφου: Δάφνη Στεφάνου
Βοηθός Συνθέτη: Γιώργος Πούλιος

ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ
Χορευτές: Ιωάννα Αποστόλου, Παναγιώτης Αργυρόπουλος, Ράνια Γλυμίτσα, Τάσος Καραχάλιος, Ρούλα Κουτρουμπέλη, Ίριδα Κυριακοπούλου, Κατερίνα Λιόντου, Σεσίλ Μικρούτσικου, Γιώργος Μποντάρης, Aleksander Qejvanaj, François Renault

Μουσικοί
Αναστάσης Μισυρλής: τσέλο
Διονύσης Βερβιτσιώτης: βιολί
Θέμις Συμβουλόπουλος: κρουστά
Δημήτρης Χουντής: σαξόφωνο
Γιώργος Πούλιος: electronics

Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών

Εκτέλεση παραγωγής: Prologos

Διεύθυνση παραγωγής: Nίκος Aθανασόπουλος, Bασίλης Kουτσαβλής

Κατασκευή σκηνικών: Lazaridis Scenic Studio

http://www.youtube.com/watch?v=vN0Ii1A7YcA&feature=player_embedded
http://www.sgt.gr/gr/programme/event/109
http://www.dancepress.gr/?i=news.el.interviews.863

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Συρανό ντε Μπερζεράκ του Εντμόν Ροστάν

Πρώτες, πρώτες σκέψεις και εντυπώσεις από την αρχή ακόμη της παράστασης:
Ας κάνουμε χαβαλέ λοιπόν... μου αρέσει!
Πλατύ χαμόγελο σχηματίζεται στο στόμα.
Εμμ... στο σωστό θέατρο είμαι; ναι... στο Εθνικό, στην Αγ. Κωνσταντίνου. Το Συρανό δεν παίζει σήμερα; καλέ ναι... το βλέπω και στο πρόγραμμα! Άρα ok... σωστά είμαι!
Δεν έχω ιδέα για την παράσταση... πώς έχει στηθεί... αν είναι κλασικό ανέβασμα ή μοντέρνο, δεν έχω διαβάσει κριτικές...μόνο μια μικρή ιδέα για την υπόθεση έχω.
Την επέλεξα από ένστικτο (υπάρχει και το θεατρικό) και λόγω Καραθάνου.

Και ξεκινάει...
Πλατύ χαμόγελο στο στόμα... δεν είναι κλασικό ανέβασμα, ακόμη πιο πλατύ το χαμόγελο.
Η "χαβαλεδιάρικη" έναρξη με κέρδισε.
Η σκηνοθεσία διασκεδαστική, παιχνιδιάρικη, ευφάνταστη. Απλά υλικά στα σκηνικά, έξυπνος ατμοσφαιρικός φωτισμός. Ενδιαφέρουσα μουσική.

Και περνάμε στο Συρανό... αν και δυνατός, ικανός, άνθρωπος αγωνιστής, είναι απόλυτα δέσμιος της εμφάνισής του.
Μάλλον μοναχικός, του αρέσει να προκαλεί και να προκαλείται.
Εύκολα δημιουργεί εχθρούς, προτιμά να "εμπνέει" το μίσος, παρά τη λύπη.
Περήφανος και θαραλέος. Θαραλέος πάντα;
Στον έρωτα όχι.
Μάλλον φοβισμένος και δειλός ή μήπως μεγαλόψυχος και γενναιόδωρος;

Άψογος χειριστής του λόγου, ικανός να εκφράσει με τον ωραιότερο τρόπο τα συναισθήματά του στη Ρωξάνη αλλά ... μόνο μέσω του Κριστιάν, του ωραίου μεν, αλλά "μικρού" νέου.
Δεν αποκαλύπτεται ποτέ... μόνο στο τέλος.
Μεγαλείο ψυχής;
Δειλία;
Περηφάνια;
Πίστη στη μνήμη του φίλου και αντίζηλού του;

Απόλυτα ρομαντικός ο Συρανό και όλο το έργο. Βαθειά συγκινητικό.
Δηλαδή ο ρομαντισμός δε  συνοδεύεται μόνο από λουλούδια, όμορφα λόγια, φεγγάρια, ηλιοβασιλέματα κλπ;
Μπορεί να συνοδεύεται από πόνο, αγωνία, έγνοια;
Μάλλον ναι, τουλάχιστον αυτό μας έδειξε ο Συρανό.
Απόλυτα ρομαντικός, αγαπάει μεν βαθειά αλλά από μακρυά.


Επιλέγει να προσφέρει την "όμορφη" ψυχή του, στον "όμορφο" νέο προς χάρη της "όμορφης" Ρωξάνης. Για να έλθει εκείνη, να ξαναορίσει την ομορφιά, αποκόβοντάς την από την εμφάνιση.

Ερωτευμένη και η Ρωξάνη με το Συρανό, καταφέρνουν να "συναντηθούν" μόνο στο τέλος... 

Αυτό να συμβαίνει άραγε με τους ρομαντικούς έρωτες;



Μετάφραση Λουίζα Μητσάκου

Σκηνοθεσία Νίκος Καραθάνος
Σκηνικά - Κοστούμια Έλλη Παπαγεωργακοπούλου
Μουσική Κορνήλιος Σελαμσής
Κίνηση Αμάλια Μπένετ
Φωτιισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος
Επιμέλεια κειμένου Φωτεινή Μπαξεβάνη
Δραματολόγος παράστασης Εύα Σαραγά
Βοηθοί σκηνοθέτη Ξένια Θεμελή, Γιάννης Κωνσταντακόπουλος
Βοηθός μουσικός Άγγελος Τριανταφύλλου
Βοηθοί σκηνογράφου Ευαγγελία Θεριανού, Μαγδαληνή Αυγερινού
Βοηθός φωτιστή Σοφία Αλεξιάδου

Διανομή:
Καπουτσίνος, Γασκώνος, Κρουστά Προκόπης Αγαθοκλέους
Σωματοφύλακας, Γασκώνος, Μαντολίνο Πάνος Βλάχος
Μαέστρος, Λίζα, Αδελφή Μάρθα Τζίνα Θλιβέρη
Συρανό Νίκος Καραθάνος
Ρωξάνη Λένα Κιτσοπούλου
Λε Μπρε Γιάννης Κότσιφας
Ποιητής, Γασκώνος, Ακορντεόν Γιάννης Κωνσταντακόπουλος
Κριστιάν Χρήστος Λούλης
Βαλβέρ, Ποιητής, Γασκώνος, Τρομπέτα Ντένης Μακρής
Κυζύ, Μπερτραντού, Γασκώνος, Κιθάρα Ιωσήφ Μαράουι
Λινιέρ, Γασκώνος, Τρομπέτα, Μελόντικα Αλέξανδρος Μαυρόπουλος
Ακόλουθος, Μητέρα Μαργαρίτα, Μελόντικα Αγορίτσα Οικονόμου
Γασκώνος, Βιολί Αργύρης Πανταζάρας
Μονφλερύ, Ντε Γκις Άγγελος Παπαδημητρίου
Ποιητής, Γασκώνος, Κλαρινέτο Γιάννης Παπαδόπουλος
Φορτικός, Ποιητής, Γασκώνος, Τούμπα Μιχάλης Σαράντης
Κοντραμπάσο Δημήτρης Τίγκας
Καρμπόν, Πιάνο Άγγελος Τριανταφύλλου
Ζοντελέ, Ραγκενώ Κοσμάς Φοντούκης
Μητέρα του Συρανό Γαλήνη Χατζηπασχάλη
Αδελφή Κλαίρη, Γασκώνος, Φυσαρμόνικα, Μεταλλόφωνο Αποστόλης Ψαρρός

Φωτογραφίες : Τάκης Διαμαντόπουλος (photo gallery Εθνικού Θεάτρου)
http://www.n-t.gr/el/events/sirono_nte_mperzerak/

Στο cinema :


Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Κ.Κ.

Ειδική δεν είμαι, αγαπώ όμως το θέατρο ιδιαιτέρως, το cinema, το χορό...
Έλκομαι από παραστάσεις/θεάματα "διαφορετικά".

Μια τέτοια "rock" παράσταση λοιπόν είδα πριν ένα μήνα περίπου στο Παλλάς.


Μελοποιημένη ποίηση Καβάφη σε μουσική της Λένας Πλάτωνος, με ερμηνευτή το Γιάννη Παλαμίδα και σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαϊωάννου.




Ταξίδεψα. Σκέφτηκα. Μελαγχόλησα. Σοκαρίστηκα. Χαμο-Γέλασα. Αισθάνθηκα.

Ηλεκτρονική μουσική της Λένας Πλάτωνος. Ο Καβάφης στο σήμερα.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΣ - μαγνήτης ο Παλαμίδας απαγγέλλοντας ή τραγουδώντας. Ασθαντική, δυνατή φωνή που συγκινεί, ταράζει.
Βίντεο λιτά, αφαιρετικά για τη Μονοτονία, τα Κεριά, τα Παράθυρα, αλληγορικά για τα Τείχη, Περιμένοντας τους Βαρβάρους, παραστατικά, αισθησιακά, video της ζωής από τον Παπαϊωάννου.

Η ποίηση του Καβάφη προς εμάς. Μουσική, Τραγούδι, Εικόνες την "ερμηνεύουν" για εμάς.
Οπτικοακουστική γέφυρα λοιπόν, που με έφερε κοντά στον ποιητή. Μπήκα στα ποιήματα, τα αισθάνθηκα.

Σαν να ταξίδεψε ο Καβάφης στο σήμερα ως Κ.Κ.  Σαν να απελευθερώθηκε και να απόλαυσε επιτέλους φανερα.