Ένα πάθος που λέγεται τρέξιμο

Πρόκειται για ένα μαγικό πάθος που είναι  εθιστικό και παράλληλα απελευθερωτικό.  Αν ξεκινήσει κάποιος το τρέξιμο δε θέλει να το σταματήσει. Υπέκυψα σε αυτό, το περασμένο καλοκαίρι, ξαπλωμένη κάτω από τον ήλιο σε μια παραλία της Αττικής. Εκεί, συζητώντας με ένα φίλο, που θα συμμετείχε σε αγώνα δρόμου, είπα πολύ απλά : «Θα το κάνω κι εγώ!! Θα αρχίσω να τρέχω».  Καλή φυσική κατάσταση είχα, πείσμα άφθονο και φίλους δρομείς για να τους συμβουλευτώ. Αυτό που μου έλειπε ήταν ένα κίνητρο, ένας στόχος.   Σύντομα όμως, βρέθηκε και αυτό. Ήταν η συμμετοχή στον αγώνα δρόμου 10 χιλιομέτρων στο κέντρο της Αθήνας στις 7 Οκτωβρίου.  Ήταν Αύγουστος, προλάβαινα να προπονηθώ για να κάνω τουλάχιστον μια αξιοπρεπή εμφάνιση.

Πρώτη μου δουλειά ήταν το mp3player. Nα φορτώσω γρήγορα, ρυθμικά κομμάτια με τα οποία κάποιος άλλος μπορεί να χόρευε αλλά εγώ… θα έτρεχα! Και επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αναρωτιόμουν ποιο θα μπορούσε να είναι το πρώτο  κομμάτι.  Το άκουσα τυχαία στο ράδιο ενώ οδηγούσα : My heart is jumping – Bibi Tanga & the Selenites. Δεν το είχα ξανακούσει, άρα δεν είχα προλάβει να το βαρεθώ. Είχε ρυθμό και αρκετό ενδιαφέρον. Ιδανικό για να είναι η αρχή της νέας μου ασχολίας.

Φόρεσα τα ακουστικά, πάτησα το play και… ξεκίνησα να τρέχω. Αυτές οι τρεις κινήσεις, επαναλήφθηκαν πολλές φορές μέχρι τις 7 Οκτωβρίου και συνεχίσαν μέχρι σήμερα. Για όση ώρα έτρεχα, ήμουν εγώ με τον εαυτό μου,  ελεύθερη από όλα. Ο κόσμος μου περιελαμβανε μόνο το δρόμο, τον ουρανό και εμένα.  Ήταν αρκετά μεγάλος για να μπορώ να τρέξω ελεύθερα αλλά αρκετά μικρός για να χωρέσει προβληματισμούς και σκέψεις της καθημερινότητας. Ήταν μια «μαγική» γυμναστική που μπορεί να κούραζε αλλά και ξεκούραζε. Αποτοξίνωνε σώμα και πνεύμα.

Και έτσι έφθασε η μέρα του αγώνα. Ο στόχος μου ήταν να τρέξω τα 10 χιλιόμετρα σε χρόνο μιας ώρας. Είχα προπονηθεί, είχα ξεκουραστεί την προηγούμενη μέρα, είχα τη μουσική μου, όλα καλά. Τα αισθήματα άγχους κατά την εκκίνηση και κούρασης, ξεπεράστηκαν κατά πολύ από τη ΧΑΡΑ του τερματισμού. Αισθάνθηκα σαν να κατέκτησα τουλάχιστον το Εβερεστ, όχι το γνωστό, το δικό μου Έβερεστ, κάνοντας τα  10km  σε  1:00:05.

Τώρα, πάμε για άλλα ....  Ημιμαραθώνιος Αθήνας στις 31/03/2013
http://www.athinahalfmarathon.gr/index.php?lang=gr