Εντάξει, ξέρω... ακριβό το εισιτήριο. Αλλά απολύτως ανταποδοτικό.
Ένα διαχρονικό έργο του Μπρεχτ.
Κινηματογραφική σκηνοθεσία του Γουίλσον.
Ατμοσφαιρική μουσική του Βάιλ.
Μια ειρωνική ματιά στον άνθρωπο, στην κοινωνία, στο κράτος.
Σύγχρονη σκηνοθεσία. Προκλητική. Προκλητική για τις αισθήσεις, για το μυαλό. Φωτισμοί, σκηνικά, κοστούμια, μακιγιάζ.
Μοναδικές φιγούρες οι ερμηνευτές. Σουρεαλιστικές. Ηθοποιοί-τραγουδιστές-χορευτές. Άνθρωποι είναι και δεν είναι. Καρικατούρες.
Λίγο κόμιξ, λίγο βωβός κινηματογράφος, λίγο καμπαρέ.
Κινηματογραφικές εικόνες στο θέατρο! Συχνά pause σε στιγμές. Παγώνει η έκφραση, η κίνηση πριν την κίνηση. Και συνεχίζει.
Η μουσική ενεργά παρούσα. Απλοϊκοί ήχοι της καθημερινότητας. Μοναδικές συνθέσεις του Βάιλ.
Πολλά ακούστηκαν για την ακρίβεια της μετάφρασης. Δυστυχώς δε γνωρίζω γερμανικά κι έτσι δεν μπορώ να πω.
Αισθάνομαι πολύ τυχερή που ήμουν εκεί. Έστω και στην 8η σειρά του εξώστη. Θα το ξαναέβλεπα!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου